Het is nog steeds stil in Spanje

Het is nog steeds stil in Spanje!

Zo, … even een update over wat er wél en niet is gebeurd hier in España. Wat er wél is gebeurd is dat er eindelijk een einde is gekomen aan een periode van 9 weken verkoudheid van Huub met alle ongemakken van dien. Ik heb me de hele tijd staande weten te houden toen hij verkouden was en was heel erg blij dat ík het virus niet kreeg. Máár het was uitstel van executie want die vervelende beestjes hebben gewoon besloten mij op te zoeken zodra ze bij Huub vertrokken. Need I say more? Huub is er van af en nu heb ík het te pakken. Verdorie. Ons plan om erop uit te trekken, steden te bezoeken enz. valt hiermee wel héél erg in het water. En dan kan ik daar gelijk op in haken want dat is niet alleen figuurlijk gebeurd maar ook letterlijk. Wát een horrorwinter (voor Spaanse begrippen) tot nu toe! Niet meer normaal. Er is hier heel erg veel regen gevallen. Volgens de plaatselijke bevolking is er al meer dan zestig jaar niet meer zo’n weer geweest. We hebben op een paar dagen tijd net zoveel regen gehad als dat er hier normaal in een heel jaar valt. Heel erg jammer dat de feesten van San Antoni ook al voor het grootste gedeelte in het water zijn gevallen. Een van de belangrijkste tradities is de Dia de las Paellas. Meer dan duizend supergrote paella-pannen sieren dan de straten van Benicássim en de hele plaatselijke bevolking eet paella op straat. Het dorpje bruist dan! Helaas, de meeste inwoners hebben dit nog nooit eerder meegemaakt maar het is helemaal afgelast, Doodzonde! Pam en Huub die dit jaar voor het eerst hier overwinteren geven de moed niet op en zijn gewoon van plan volgend jaar terug te komen voor een maandje of 4-5. Zó zonde dat ze zoveel tijdens hun eerste overwintering hier hebben gemist. Volgend seizoen beter!

Huub en ik hadden vóór ons vertrek naar Spanje gezegd dat áls het een paar dagen slecht weer zou zijn in Benicássim wij dan gelijk de trein of het vliegtuig zouden nemen om ons heil elders in Spanje te zoeken maar ook dát zou geen optie zijn geweest want het is overal in Spanje bar en boos. Hoe dan ook, we hebben het overleefd. De boulevards zijn alweer schoon gemaakt. De stranden liggen nog bomvol met rotzooi en het zal nog wel even duren voordat dit allemaal is opgeruimd en het weggespoelde zand is aangevuld. Er was zoveel zand weggespoeld dat de wortels van veel palmbomen op het strand gewoon bloot lagen. Dát hebben ze wel al meteen aangevuld want ze zijn hier wél zuinig op de natuur. We houden de moed erin en hopen op beter weer!

Wát hebben we dan wél gedaan? Voor het eerst kunnen we hier bij wijze van spreken ’s morgens de deur uit kunnen gaan en ’s avonds laat terug komen. We missen Ghita nog steeds heel erg. En dat kan ook niet anders, want ze heeft toch bijna 16 jaar ons dagritme bepaald. Aan de zeeën van tijd moeten we best nog wennen. Tussen de slechte dagen in waren er natuurlijk ook wel een paar goede en daarvan hebben we geprofiteerd. We zijn naar Onda geweest, een dorp niet ver hier vandaan dat bekend staat om zijn keramiek. Er is ook een oude kasteelruïne te bewonderen die helaas op de dag dat wij er waren was gesloten. Even verderop ligt Fanzara, een kunstenaarsdorpje. Er zijn meer dan tachtig muurschilderingen te zien maar los daarvan is het ook nog eens een heel mooi en pittoresk dorp. Foto’s van deze lokaties plaatsen we wat later op deze site omdat we het nog even een beetje geheim willen houden voor Fien. Jaaaaa……, Fien komt dit jaar ook weer! We hopen van ganser harte dat het weer tegen de tijd dat ze komt wel wat beter is! We hebben nog even de tijd. Datum aankomst is 18 februari.

Uiteraard zijn we een paar maal naar Castellón geweest. Hier hebben we een paar mensen leren kennen uit Spaubeek. In mijn enthousiasme heb ik verteld over de opticiën waar ik de laatste jaren mijn brillen vandaan haal. Geweldige aanbiedingen hebben ze plus een geweldige service. Gevolg was dat we met een man of 10 naar deze winkel in Castellón zijn geweest. Pam en Huub hebben er brillen gekocht, Ria uit Spaubeek, hun vrienden Catty en Wolfgang uit Beieren enz. Het prijsverschil is dan ook ongelooflijk en je zou gek zijn om in je eigen land het dubbele of meer te betalen! Ik heb wel en passant gevraagd of ze de naam van hun bedrijf Multi Opticas niet beter konden wijzigen in Multi Irmas! Hihi….

Een dagje Valencia hebben we deze week gedaan. Wij kennen Valencia al erg goed omdat we er al heel vaak zijn geweest. Ons doel was om even rond te snuffelen tussen de “REBAJAS” (uitverkoop). Pam en Huub zijn met ons meegereisd. Zij wilden Valencia verder gaan bewonderen. De trein terug hebben we wel weer samen genomen. Na aankomst in Benicassim hebben we wat mij betreft de beste (rundvlees) hamburger OOIT gegeten. Dat ding was zo gigantisch groot dat we het in etappes hebben moeten oppeuzelen. Een complete maaltijd voor 4,50 euro! Heerlijk!!!

Welnu, dat was het zo’n beetje van deze kant. Via het nieuws op tv zijn we ook op de hoogte van het feit dat het ook bij ons een stevige winter is. We houden er gewoon met z’n allen de moed in en hopen dat er na deze winter wel een mooie zomer volgt. Dát zou wel heel erg fijn zijn!

Tot een volgende keer!

Groetjes van ons! Huub en Irma!

Radiostilte.

Radiostilte…..

Klopt, dat was het van onze kant uit,…radiostilte. Het kan zo maar gebeuren dat je je van alles voorneemt en dat er dan niet veel van terecht komt. Dat is nu ook bij ons het geval geweest. Niet lang na ons tripje naar Barcelona heeft Huub een lelijke verkoudheid opgelopen waar hij op dit moment nog steeds niet helemaal vanaf is. Hij is nu al aan de vijfde week hoesten en proesten begonnen. Daar word je dood- maar dan ook doodmoe van. Daar kwamen dan nog 2 periodes van meerdere dagen tot één week echt HEEL slecht weer bovenop en voilá dan krijg je radiostilte. Ik kan jullie dan natuurlijk wel wat recepten gaan doorgeven die ik heb gemaakt, zoals lekkere aparte stoofpotjes van varkenswangetjes. Hé…hoor ik iemand roepen? Varkenswangetjes? Jawel….!!! Varkenswangetjes! Jammie! Maar ja, of die nu op een reisblog thuishoren? Hoe dan ook, de regen kwam hier met bakken uit de lucht en dan kun je niet veel anders dan thuis blijven en stoofpotjes maken. Het hele huis geurde er wel heel erg lekker van. Na deze twee periodes met heel veel regen is afgelopen dinsdag dan de omslag in het weer gekomen en kunnen we weer gaan genieten van zon, zon, en nog eens zon.

Eind van de vorige maand zijn Pam en Hubert gearriveerd. Nadat zij al een paar jaar de verhalen over Benicassim hebben gehoord hebben zij hier nu tijdens de wintermaanden ook hun toevlucht gezocht. Ik kan het ze niet kwalijk nemen! (hihi). Zelfs met het slechte weer dat er is geweest vonden ze Benicassim het einde en hebben al gelijk plannen gesmeed om volgend jaar ook 5 maanden te komen. We hebben al een paar tochtjes met ze gemaakt. We zijn met ze naar de Desierto de las Palmas geweest en naar de tuin van Marina D’Or. Over beide locaties heb ik al in een eerder verslag gesproken dus heeft het niet veel zin om hier weer over te vertellen. We plaatsen wel een paar foto’s die tijdens ons uitstapje zijn gemaakt. Ook de weg naar de opticiën hebben we al afgelegd. De mensen die ons goed kennen weten dat wij sinds een aantal jaren onze brillen in Spanje kopen. Heel goede service, goede kwaliteit én een fractie van de prijs in Nederland. Dus…niet lang twijfelen. Pam en Hubert hebben zich ook gelijk nieuwe brillen laten aanmeten en zijn er super tevreden over. De gang naar de opticiën zal nóg eens worden afgelegd vóór vertrek…, aldus Pam. (Dit is besmettelijk! Hihi)

De weersomslag kwam dus net op tijd voor de kerst, de traditionele kerstmarkt in Benicassim (4 stalletjes, twee eettentjes en een luchtkussen voor de kinderen) hebben we al achter de rug. Gisteravond was de intocht van de kerstman. Eerst kwam er een politiemotor met sirenes, daarna een tiental Harley Davidson motoren en aansluitend het klapstuk…. De kerstman in een kanariegele lelijke eend die versierd was met kerstslingers. Zo heerlijk primitief maar de sfeer was er niet minder om. Wat is het toch een heerlijk volkje!

Vanavond gaan we naar Marina D’ Or. Daar schijnt een wat grotere verlichte kerstoptocht te zijn. Ik ben er echt heel erg benieuwd naar. Marina D’Or is een vrij nieuwe vakantiestad die een paar kilometer van Benicassim af ligt. Het is best een grote, moderne en heel goed onderhouden stad. Prachtige bloemenperken die heel erg goed worden onderhouden, heel veel mozaïek dat is verwerkt in de bankjes die je overal aantreft en in de randen van de bloemenperken enz. In de winter is het echter een spookstad van de bovenste plank. In de vele flatgebouwen die er zijn en die in de zomer ongetwijfeld overvol zullen zijn is er ’s winters bijna niemand te bekennen. Per flatgebouw zijn er dan misschien maar één of twee appartementen bewoond. Heel vreemd!

De vakantiestad leeft en bruist wel tijdens de kerstdagen. De winkeltjes voor de toeristen zijn open, en een grote kinderspeelstad heeft zijn deuren geopend en is heel mooi verlicht. Zodra het donker wordt gaan de lampjes aan van de vele bogen die de stad rijk. Dat is heel indrukwekkend! Meer over de optocht/intocht van de kerstman volgt morgen!

Een vrolijk kerstfeest gewenst aan eenieder die deze blog leest. Het is vandaag 25 december 2016. Gisteren zijn we inderdaad naar de licht-optocht en intocht geweest van de kerstman en ik moet zeggen dat die er wel ietsje anders uit zag dan de intocht in Benicassim. Het geheel stond natuurlijk geheel en al in het teken van kinderen. Verlichte praalwagens in de vorm van een draak, een pompoen met prinsesjes erin, een boot, enz. enz. Maar ook voor volwassenen was het heel erg mooi om te zien. Verder liepen er wat kleurrijke sprookjesachtige figuren rond. Ofschoon het geen heel lange optocht was, was het toch écht wel de moeite waard!

Vanavond gaan we met de “zuipschuitjes” (het Nederlands clubje) uit eten bij de Italiaan. Gezelligheid zal wel weer de boventoon voeren zoals altijd.

Nou, rest ons niet veel anders dan iedereen heel fijne feestdagen toe te wensen en een goede “roetschj” naar het volgend jaar!

Tot een volgende keer!

Barcelona

Ons tripje naar Barcelona.

We zijn al vaker in Barcelona geweest en hebben daar van alles en nog wat bezichtigd. Het is een hele mooie stad, bekend om Gaudí, de Sagrada Familia, de Ramblas enz. Deze keer had het bezoek aan Barcelona nog een heel andere reden. Twintig jaar geleden hebben we in La Paz in Bolivia tegenover ons hotel een meisje leren kennen. Ze was destijds 14 jaar oud. Ze verkocht water, zakdoekjes, losse sigaren en sigaretten enz. in een standje tegenover ons hotel. Haar vader was destijds pas overleden en samen met haar moeder en broers probeerden ze het hoofd boven water te houden. Ze vroeg me destijds van alles en nog wat. Waarom spreek je eigenlijk Spaans? Ik vertelde haar dat ik dat had geleerd omdat we ons Foster Parents kind wilden bezoeken in de Altoplano in Bolivia. Hoe heet je eigenlijk? Ik?.....ik heet Irma zei ik. Nee zei ze, zo heet ík, maar hoe heet jíj eigenlijk? Nou… dan zijn we naamgenoten, want ook ík heet Irma. Het contact werd gelegd en bij thuiskomst in Nederland besloten Huub en ik dat we haar en haar familie financieel een beetje wilden ondersteunen. We stuurden wat dollars op en verpakten dat zorgvuldig in aluminiumfolie zodat het niet voor anderen in de envelop zichtbaar zou zijn. Amerikaanse dollars kun je op iedere straathoek in Bolivia wisselen voor Boliviano’s. Zodra zij het geld had ontvangen liet zij ons dat weten en maakten wij weer een nieuw pakketje. Het contact is gebleven totdat we op een gegeven moment geen respons meer kregen. Wat vonden we dát onbegrijpelijk en jammer. Het duurde een poosje maar toen kwam het antwoord. Irma was verhuisd (noodgedwongen) naar Barcelona om daar te proberen een beter bestaan op te bouwen. Wát een lef! Ze verbleef er toen namelijk illegaal én in haar eentje! Inmiddels heeft ze een gezinnetje. Ze is getrouwd met een Boliviaanse man en heeft inmiddels een schat van een dochtertje: Mikaela. We hebben haar en haar dochtertje tijdens ons tripje naar Barcelona ontmoet en het dat was werkelijk ongelooflijk mooi. Helaas kon haar man er niet bij zijn want die was uitgerekend díe dag geopereerd aan zijn neus. Volgende keer beter! We hebben besloten weer wat vaker contact te hebben, zeker nu we bijna de helft van de tijd in Spanje wonen.

Voor de rest was ons verblijf in Barcelona heerlijk. Omdat we de nodige bezienswaardigheden in Barcelona in het verleden al hebben gezien hebben we vooral de niet toeristische steegjes doorkruist en zo het echte Spaanse stadsleven opgesnoven, maar ook hebben we gelopen door de “PC Hooftstraten” van Barcelona. Wát een prijzen voor die spullen van bijvoorbeeld Dior, Versace en al die andere gigantisch grote modemerken. Daar gaan we alleen maar naar kijken maar aankomen niet! Maakt dat is óók leuk! Verder zijn we natuurlijk over de Ramblas gelopen met zijn leuke kioskjes en standjes en de menselijke “standbeelden”. Op de Ramblas was ook een erotisch museum gevestigd en als lokkertje hadden ze een Marilyn Monroe lookalike op een balkon gezet. Met een blazer onder haar rokje moest ze de aandacht trekken van de voorbijgangers, zwaaien, roepen en kushandjes uitdelen. Het zal je beroep maar zijn! Verder de geveltjes van Gaudí bekeken. En dan natuurlijk de haven van Barcelona met het standbeeld van Christoffel Columbus en de mooie gebouwen eromheen.

De heenreis naar Barcelona ging vrijwel vlekkeloos. In de trein kon je een kaartje kopen en met slechts één overstap zouden we er ongeveer 4 uur en een kwartiertje over doen. De treinen reden, net als in Nederland, niet op tijd. Maar het woord mañana is ons inmiddels wel bekend en geduld hebben in Spanje is een schone zaak! De eerste trein was de expres trein. Waarom die zo heette is mij een raadsel want het was gewoon een ordinaire stoptrein. Gelukkig wel met fatsoenlijke zitplaatsen. De tweede trein was een ander verhaal. In de trein waren alleen hard plastic stoelen. Als je een beetje bipspartij hebt dan heb je geluk, anders is het behoorlijk hard zitten! Niet comfortabel te noemen.

De terugreis was pas echt apart. We hadden de keus om ’s morgens om half 10 te vertrekken, dan zouden we niet hoeven overstappen. Het zou dan weer de exprestrein zijn, die met die meer comfortabele stoelen. Ook zo fijn voor de rug van Huub. Óf we moesten de trein nemen van half 5. Dat betekende dan wel dat we tot die tijd met onze bagage door Barcelona moesten zeulen want we moesten ’s morgens vroeg 11 uur al uitchecken uit het hotel. Plus zouden we moeten overstappen en het overgrote deel van de reis weer op die harde stoelen zitten. De keus was vlug gemaakt. Dán maar vroeger naar huis. De trein vertrok nagenoeg op tijd! Eenmaal in de trein vroeg Huub nog eens aan me (hij wil altijd alles driedubbel checken) of ik nóg eens wilde navragen of we inderdaad niet hoefden over te stappen naar Benicassim. Kom nou zei ik, nergens voor nodig, dat heb ik gisteren toch al gevraagd? Uiteindelijk stopte de trein bij een station en op het informatiebord konden we inderdaad lezen dat die trein ook zou stoppen in Benicassim. Hehe probleem opgelost! Een paar haltes verder stopte de trein bij een station en iedereen ging van boord. Een meisje keek me aan en zei: “Ya hemos llegado”…………… (We zijn er!). Nee zei ik, wij moeten naar Benicassim en wij bleven dus zitten. Huub werd een beetje panisch….. Blijf nou zitten zei ik nog. Na een 5 minuten zette de trein zich weer in beweging alleen ging hij weer terug richting Barcelona! ……Oeps !! Aan iemand die verderop in de trein zat ging ik vragen waar die trein nu eigenlijk naar toe ging. Nou.. die gaat eerst weer een minuut of 5 terug richting Barcelona en dan gaat hij over een ander spoor weer de andere kant uit. Zoiets zou in Nederland onmogelijk zijn. Schitterend….VIVA ESPAÑA !!!!!!

Een ander verhaal was nog dat we met een behoorlijke vaart reden toen opeens de machinist de coupé in kwam lopen en naar het toilet moest. We reden dus even op de automatische piloot. Jaja….VIVA ESPAÑA !!!!

Hoe dan ook het waren een paar leuke dagen en we gaan ons nu richten op een paar dagen Valencia. Alleen weten we nog niet of we blijven overnachten in Valencia of dat we terug naar huis komen en een keer nog eens gaan. Valencia kennen we inmiddels door en door. We willen daar ons petekind en haar ouders ontmoeten. Het is maar een uurtje met de trein verderop. We zullen zien en houden jullie op de hoogte.

Voor nu:

“Hasta pronto” !!

Voor de achtste keer, maar nu zonder Ghita……..

Onvoorstelbaar, dat we nu alweer voor de achtste keer in Spanje overwinteren.

De eerste week zit er alweer op. De tijd vliegt ook hier aan ons voorbij. De rit hiernaartoe was wel wennen. Normaal lag onze lieve Ghita op de achterbank en keken we zowat iedere 5 minuten om of alles nog in orde was met haar. Deze keer lag de achterbank vol met alles wat normaal in het dakkoffer lag. Pffff… Ghita wordt vreselijk gemist door ons allebei. Maar, het is ook wel erg dubbel. Jullie weten allemaal dat we álles maar dan ook álles opzij hebben gezet voor haar. Zij was nummer één van ons gezinnetje. Niets was ons teveel. En wat wás het een probleemhondje. Slechts één jaar van haar bijna 16-jarige leventje zijn we níet naar de dierenarts hoeven gaan. Alle andere jaren waren we vaste klant óók in Spanje en heb ik zelfs al gekscherend aan de dierenarts gevraagd of hij geen goedkopere tienrittenkaart kon introduceren voor ons. Een heel, maar dan ook heel dik boek kan ik over haar schrijven. Vanaf dag één darmproblemen , allergische reacties op spuiten en vlooienmiddelen tot de diagnose levenslange gewrichtsproblemen op éénjarige leeftijd aan toe…. enz. enz. enz. Gedurende haar laatste weken at ze héél slecht. Ander voer dat we al hadden gekocht voor Spanje lustte ze ook al niet meer en gedurende haar laatste dagen at ze helemaal niet meer. En áls ze al een beetje at kwam het er weer meteen uit. Ze was een halve kilo afgevallen. Ze was steeds vaker de weg kwijt. Naar buiten wilde ze niet meer en interesse in haar buggy, haar heiligdom, was nihil. Ze voelde zich gewoon niet meer lekker in haar vel. We zijn naar de dierenarts gegaan en die constateerde bovenop haar al maandenlang durende hoest en dementie ook nog een te lage lichaamstemperatuur en hartritmestoornissen. Ghita was gewoon “op”. De dierenarts zei dat áls we nog iets wilden proberen het alleen palliatief zou zijn…levens-rekkend, voor misschien een of twee weken, of een maand. We hebben woord gehouden en haar op een waardige manier laten gaan. Iets wat Huub en ik al heel lang geleden hadden afgesproken. Géén lijdensweg voor Ghita. Hoe dan ook, we hadden een vreselijk lief en intelligent hondje waar we ook heel veel leuke dingen mee hebben beleefd. We missen haar als lief hondje maar zijn ook opgelucht dat we die enorme zorgen over haar niet meer aan ons hoofd hebben. Lieve kleine Ghita, ook nú ben je bij ons, alleen in een andere gedaante. We vergeten je nooit! Rust zacht, kleine lieve “muizenkeutel”.

De rit hiernaartoe is goed verlopen. Geen akelige ongelukken onderweg of mega-opstoppingen. We waren al vroeg in Dijon. Aan de overkant van ons hotel is een groot shopping center en een heel grote Carrefour. Het was voor het eerst dat we daar gezamenlijk naar toe konden gaan en een hapje buiten de hotelkamer konden eten. Nou, dat laatste hebben we geweten. We bestelden een steak. Garnituur zou erbij worden geleverd, en we vroegen beiden een glaasje witte wijn. Op de kaart stond Euro 10,85 voor de steak. We kregen een steak met een pepersaus die niet op pepersaus leek met wat franse frietjes. Toen we mochten afrekenen kwam de serveerster aan ons tafeltje en zei : dat is dan 36,20 euro. We kregen geen rekening. Heel raar! Maar je bent natuurlijk moe en niet helemaal bij de pinken. Bij het naar buiten lopen zei ik nog tegen Huub, dan hebben we dus 14,50 euro betaald voor 2 glaasjes witte wijn. Huh????? Ik ga terug. Nee, zei Huub, laat nou. Maar nee, dat zit me echt niet lekker. Ik vraag aan de serveerster hoe het kan dat we zoveel moesten betalen. Ze gaf aan dat we 2 “Bavette” (á 11,60) en 2 witte wijn hadden gekregen en dat het klopte. “Nee” zei ik, we hebben 2 steaks gehad á 10,85. Oh zei ze doodleuk, maar dat is hetzelfde hoor! He? Waarom kost het een dan 75 cent per stuk meer? Onbegrijpelijk. Nee zegt ze, de rekening komt op 34,20 totaal. Ik haakte in en zei gelijk dat ik dan sowieso al 2 euro teveel had betaald. Ze liep gelijk naar de kassa, nam 2 euro eruit en gaf dat terug. We voelen ons getild! Echt wel. Hier gaan we dus NOOIT meer terug. Zo ga je niet met je gasten om! Huub heeft gelijk bij thuiskomst een negatieve recensie gegeven. Alweer een les geleerd……in den vreemden éérst naar de recensies kijken en dán pas een restaurantje kiezen. We waren niet de enigen die zulke negatieve recensie plaatsten……..

En dan kom je aan in Benicassim. Het voelt écht als thuis! Alsof je nooit bent weg geweest. Je weet inmiddels hoe je je appartement gaat gebruiken, waar je alles neer wilt zetten en hoe je alles in wilt ruimen. Wel zo fijn! Maandagavond zijn we naar het dorp gegaan. Even een lekker stukje lopen. Het was razend druk in het dorp en er was weer eens wat loos… Halloween werd er gevierd. Zowat iedereen van jong tot oud liep in Halloween kleding. Heel leuk. De optocht werd weer een succes. De tractoren van de boeren worden altijd ingezet, of het nu gaat om Halloween, Driekoningen, de San Antoni optocht of Carnaval, die boeren maken zich hier verdienstelijk door van alles en nog wat door de straten te trekken met hun tractoren.

Voor de rest hebben we het rustig aan gedaan deze week. Even acclimatiseren. Het weer is fantastisch, volop zon en 24-27 graden. Volgende week gaan we ook nog even op ons gemakje verder en de week daarna willen we beginnen met wat rond te reizen. Als eerste willen we een paar dagen naar Barcelona. We verheugen ons erop en houden jullie op de hoogte met verhalen en foto’s.

Tot gauw!!

Weer thuis

Het laatste door ons geplaatste verhaal werd ietwat abrupt afgesloten. Dat kon even niet anders omdat we een reactie moesten geven op een bericht mbt de defecte boiler. Helaas kon ik de reeds geschreven tekst niet even opslaan als concept dus bleekeen abrupt einde de enige oplossing. Maar ja...we gaan nu even verder met ons verhaal. (p.s. de boiler heeft nog min of meer gefunctioneerd. Zaterdags is er een nieuwe geplaatst!)

Pasen, ja...ik was er niet al te lekker aan toe maar wilde toch persé even een indruk krijgen. Helaas kon Huub met geen mogelijkheid mee. Hij was echt té ziek! Op witte donderdag ben ik naar de "tamborrada" gegaan. Een drumspektakel waaraan verschillende drumbands mee doen.Heel indrukwekkend, iedereen die mee doet heeft een lang gewaad aan. De namen van de drumbands zijn christelijk en ze zijn aan de kerk verbonden.Dit jaar deden een stuk of 10 drumbands mee en allen eindigen ze vóór de kerk en geven daarhun beste (en luidste) gedrum ten gehore. Foto's volgen.

Goede vrijdag. Om 10 uur 'savondsis er een processie.Beelden uit de kerk wordendoor de straten gedragen. Eenpersoon neemt een houten kruis op zijn schouders en torst dit mee door de straten van Benicassim. Er wordt boetedoening gedaan. De boetedoeners lopen op blote voeten en hebben gewaden aan die lijken op die van de Ku Klux Klan maar die er totaal niets mee te maken hebben. De puntmutsen die de boetedoeners dragen wijzen naar de hemel en met die puntmust op ben je dus een stuk dichter bij de hemel. Voilá!

Ik kwam rond de klok van 10 uur aan bij de kerk en er heerstte een doodse stilte. Voor de kerk stond een baar met daarop het lichaam van Jezus en naast de baar stonden een aantal Costalero's (dragers van de baar). Ook zij hadden speciale kleding aan. Verder stonden er legio mensen in de straat die de boetedoening-kledij aan hadden en in hun handen een toorts. Vrouwen met hun typische hoofdtooi van zwart kant. Het ultieme teken van rouw, Wat er in mij omging weet ik niet maar niets heeft mij ooit zo geraakt als dit schouwspel. Ongelooflijk. Het kwam bij mij over alsof ik 2000 jaar terug in de tijd werd geplaatst en alsof de kruisiging en het overlijden van Jezus pás was gebeurd. Het was zo indrukwekkend... Het is eigenlijk ook niet goed onder woorden te brengen. Het is iets dat je gewoon een keer moet meemaken. In heel Spanje schijnt dit plaats te vinden. Benicassim is natuurlijk maar een klein plaatsje. Ik kan me voorstellen dat er in een grote stad nog veel meer wordt gedaan. Hoe dan ook, misschiendat we het volgend jaar wélgezond mee mogen maken.

Als je je niet lekker voelt en het einde van het verblijf is in zicht dan wil je eigenlijk maar één ding en dat is...naar huis. Huub wilde, ondanks het feit dat hij nog niet helemaal van de griep was bijgekomen, persé naar huis. We hebben het gered. Afgelopen zondag zijn we veilig en wel aangekomen. De reis zit er weer op. Beiden hebben we nog behoorlijke last van de nasleep van de griep en het "hoestvirus". We hoesten ons beiden nog de longen uit het lijf.Het is zo vermoeiend! De paar kilootjes die ik was bijgekomen ben ik helaas weer kwijt. Huubook! En dan is het natuurlijk niet raar alsmen vindt dat we er niet al te best uit zien na onze vakantie. Het komt wel weer!

En dan last but not least.... tegen de mensen die we in Benicassim hebben achtergelaten (en dat worden er steeds meer) hebben we gezegd: "We gaan even op vakantie naar Nederland en komen over een half jaartje weer terug naarhuis". Op de een of andere manier klinkt dat een stuk aangenamer....

Benicassim, het was weer super mooi weer, lekker relaxed, gezellig envoor herhaling vatbaar. Dit keer waren we 5 maanden in Spanje en het zou zo maar kunnen zijn dat we er het aankomend seizoen 6 maanden van maken. Ik verheug me er in ieder geval al op!

Een laatste niet onbelangrijke vermelding is wel: Ghita doet het weer heel goed voor haar leeftijd. Het verse vlees in Spanje heeft haar er echt bovenop geholpen en met haar eigen "Prins" vlees hier in Nederland is ze ook weer super blij. Hehe..... ons zorgenhondje!

Tot een volgende reis....

Foto's van Pasen volgen zsm...

Groetjes van ons drietjes.....Irma, Huub en Ghita!!

Het leven zit vol verrassingen..

Ieder leven zit wel vol verrasingen, sommige zijn leuk, andere minder leuk! Ons leven op dit moment zit ff vol minder leuke verrassingen. Sinds afgelopen zaterdag heb ik een of ander hoestvirus te pakken. Ik hoest me werkelijk de longen uit mijn lijf. Eén dag later, zondag dus meldt Huub zich ziek... Hij heeft iets anders te pakken als ik. Hij heeft de échte griep te pakken. Met koude rillingen over zijn lijf (Schüttelfrost zoals hij dat noemt) is hij zijn bed in gedoken en is er als het ware nog steeds uit. Gistermorgen ben ik toch maar even naar de dokter gegaan. Ik heb antibiotica gekregen en moet over een week terug op controle komen. De antibioticaslaat nu langzaam wel aan en vannacht heb ik kunnen ademhalen zondercontinue te hoesten. Huub voelde zich gisterochtend aan de beterende hand maar gistermiddag kreeg hij opnieuw koorts en toen zijn we maar van lieverlee weer naar de dokter gegaan. Ook hij kwam met antibiotica naar huis, paracetemol, een middel tegen misselijkheid en tegen de duizeligheid enz.

Ghita doet het op het vlees nog steeds goed. Ze eet het heel erg graag maar had afgelopen zondag toch weer wat minder goede ontlasting. Afgelopen maandag toch maar weer even naar de dierenarts geweest. Dus, om een lang verhaal kort te maken, alle drie zitten we aan de antibiotica.... pfff..... Ik had totaal geen puf, en dat heb ik nog steeds niet zo heel veel. Degene die mij goed kent weet wat dát inhoudt.... dan mankeert er toch écht iets. Ik ben normaal niet stil te krijgen.

We gaan verder met het verhaal.Na7 overwinteringenmaken we dit jaarvoor de eerste keer Pasen mee. Ook pasen staat vol van tradities. We hebben er ons heel erg op verheugd maar onze gezondheid gooit danig roet in het eten. Huub had alle ceremonies willen filmen maar dat kan hij nu wel vergeten. Ik zal proberen zoveen mogelijk foto's te maken om die straks te delen.

En last but not least.... Vanmiddag laat ik het bad vollopen voor Huub, dan kan hij er zó inspringen. Gelukkig dat hij dat niet gelijk heeft gedaan.De boiler heeft de geest begeven. Steenkoud is het water. Graciela, onze tussenpersoon is er niet. Zij komt in verband met Pasen pas aanstaande maandag terug. Hier wordt de Semana Santa wel uitgebreid gevierd. Vanaf donderdag is er zo goed als niemand meer te bereiken.

Vanwege Ghita...bijna naar huis!

Hallovanuit een nog steeds een super zonnig Spanje. We hebben de laatste maanden werkelijk niets te klagen gehad op het gebied van het weer!. GENOTEN hebben we! Maar zoals het leven in elkaar steektis er natuurlijk ook altijd een minpuntje te vermelden. Ons lief Ghitaatje baart ons toch welheel wat kopzorgen! Ze heeft maag/darm problemen en dat al sinds meer dan een maand. Heel erg vervelend! We krijgen het niet onder controle!

Haar maag en darmen waren ontstoken, ze heeft er antibiotica voor gekregen en de dierenarts had haar dieetvoeding voorgeschreven. Nou...eet dat zelf maar op.. want dat hoef ik al helemáál niet.Ze liet het gewoon staan. Dan maar over op rijst met kip. Helaas zitten daar veel te weinig voedingsstoffen in. Eigenlijk weten wij precies wat we moeten doen om haar er weer overheen te helpen en dat is haar op vers vlees zetten van Prins. (diepvriesvoeding voor de hond). Daar zitten allerlei heel goede voedingsstoffen in zoals probiotica enz. Helaas.... ik ben al jaren aan het zoeken en aan het vragen naar diepvriesvoeding hier in Spanje maar wat dát betreft lopen ze nog een een aantal jaren achter. Nee hoor, zei de dierenarts gisteren nog ...nog nooit van gehoord!

Ghita voelde zich gisteren helemaal niet lekker. We hadden eigenlijk al min of meer als optie achter de hand dat we dan maar eerder naar huis zouden vertrekken. We lieten Ghita even alleen om even onze zinnen te verzetten en even alles van ons af te gooien. Ze sliep toch alleen maar en er zat totaal geen leven in. We gingen naar Castellón, amandelen en lomo kopen om mee terug te nemen naar huis. Tegenover Mediamarkt is een mega grote dierenwinkel. Laten we er toch maar ff gaan kijken. En wat blijkt?? Sinds afgelopen september hebben ze een soortgelijk diepvriesvoer voor de hond van Britse makelij. We kochten een kilo en haastten ons naar huis, We hebben wat vlees voor Ghita gekookt samen met wat rijst, dit omdat zetoch al 5 maanden geenrauw vlees meer heeft gegeten.En wat blijkt? Ze VREET haar bakje leeg. Likt het helemaalschoon en eindigt een meter verderop danwaar ze begon.

Je wilt het niet weten, maarhet gevolg is: Geen poeperijop de kranten vannacht. Vanmorgen vrolijk wakker geworden, ze had weerenergie en zin in eten, geen vieze ontlasting gehad vandaag! Ik wil nog niet heel erg hard juichen maar ik heb er heel goede hoop op dat alles weer goed komt. Wat een opluchting dat ze dit voer nu eindelijk hier hebben.

Viva España!!!!

We houden jullie op de hoogte!

Groetjes van ons drietjes!

Irma, Huub en Ghita!

De medische wereld in Spanje….

De medische wereld in Spanje….

Hoofdstuk 1

Sjaak…. kreeg een slijmbeursontsteking in zijn knie. Heel veel pijn gehad. In het ziekenhuis geweest en met één kruk naar huis gestuurd met de mededeling dat hij zijn been absoluut niet mocht belasten. Hoe wil je dat nu doen met één kruk? Daar zat hij dan, 10 hoog met één kruk op een ongemakkelijke bank. Zullen we een rolstoel gaan regelen voor Sjaak? Ff onze vrienden bellen, die weten vast wel waar we een rolstoel kunnen krijgen. Ja, in Castellón ergens bij een bedrijf in de Calle Navarra. Het nummer wist hij niet en verdere info had hij ook niet. Verder zoeken dus. Ik meende mij te herinneren dat ik bij de fietsenmaker een rolstoel had gezien. Op naar de fietsenmaker. Nee, die had hij niet maar bij de bakker Alfredo Marquéz óf bij het Centro de Salud zouden ze me wel verder kunnen helpen. Bij de bakker? Ach ja.. die zou connecties hebben met het rode kruis!

Op naar het Centro de Salud, want bij ieder normaal gezondheidscentrum moeten ze toch weten waar je een rolstoel kunt krijgen? Ik vraag na aan de balie. Na lang denken kwam het verlossende antwoord van de medewerker van de balie. Nee…maar als ik maandag zou terug komen dan zou er wellicht iemand aanwezig zijn die dit wél wist. Zo!… geweldig! Dan toch maar even naar de andere kant van het dorp lopen naar de bakker. Daar aangekomen vraag ik aan de toonbank naar de bakker zelf. Zijn vrouw (naar ik aanneem) staat me te woord en weet met stellige zekerheid te vertellen dat haar man geen connecties heeft met het rode kruis maar ze weet wél waar we een rolstoel kunnen krijgen. Gewoon, bij de apotheek naast de kerk! He? En dat weet hier dan werkelijk niemand? Aangekomen bij de apotheek werd uitgelegd dat ze allerlei soorten hulpmiddelen verhuurden. We hebben een rolstoel voor Sjaak gescoord. Alie zei nog tegen mij, als de banden nu maar voldoende zijn opgepompt. Haha… komt een rolstoel uit de 18^e eeuw de bocht om. Piepkleine keiharde bandjes die dus nooit te hoeven worden opgepompt. Maar wat wil je nu voor 5 euro huur per week? Ik ben wel nog ff terug gegaan naar het Centro de Salud. Ik kon het niet laten. Heb letterlijk tegen hen gezegd…. Jullie hadden dus een Nederlandse nodig om uit te vissen waar je een rolstoel kunt krijgen? In de plaatselijke apotheek dus. Moest toch ff mijn ei kwijt. Geregeld.

Hoofdstuk 2

Huub’s rug begon een paar weken geleden heel erg op te spelen. Hij wist letterlijk niet meer waar hij het moest zoeken van de pijn. Slapen behoorde ook al tot de verleden tijd. Het ging zo echt niet langer meer en daarom gingen we naar het Centro de Salud. 2 soorten pillen gekregen en hopelijk zou dit dan gaan helpen. Niet afdoende. Dus, na een dag of 10 terug naar het centrum. Wellicht sterkere pillen? Nee hoor, doorgestuurd naar het ziekenhuis naar de spoedeisende hulp. Op de spoedeisende hulp zaten naar mijn schatting zo’n 100 man. Het is namelijk zo in Spanje dat als je dénkt dat je een spoedgeval bent je gewoon naar binnen kunt lopen. Als je bijvoorbeeld een zenuwtrekje hebt aan een oog en je vertrouwt dat niet dan ga je toch ff naar de Urgencias?! Ongelooflijk. Een grote chaos! We kwamen om een uur of 4 aan mét al een verwijsbrief voor een röntgenfoto in de hand. Om 6 uur werden we naar binnen geroepen. We kregen eerst een intake gesprek. Verdorie… dat staat toch al allemaal op dat briefje wat Huub heeft en wat er zou moeten gebeuren? Na een paar minuutjes stonden we weer in dezelfde wachtzaal met nagenoeg dezelfde gezichten en hetzelfde aantal mensen. Het werd half 7 en het begon al te schemeren. Ghita alleen thuis zonder eten enz. Dat kan niet de bedoeling zijn want mijn schatting was dat we nog wel eens tot 10 uur hier konden zijn. Even met de assistente gepraat en na veel heen en weer geklets mochten we dan toch even terug naar huis om voor onze viervoeter te zorgen. Een uurtje later waren we alweer terug. We werden bij de arts naar binnen geroepen en na een uitgebreid onderzoek werd ons verzocht weer in de wachtkamer te gaan zitten in afwachting van de foto. We werden keurig netjes opgehaald door een broeder en er werden twee foto’s van de rug gemaakt. Hij mocht zich aankleden en jawel , weer in de wachtkamer gaan plaatsnemen die inmiddels was aangevuld met nieuwe gezichten. Hoe dan ook uiteindelijk werden we naar binnen geroepen en begon de arts de foto’s aan mij uit te leggen. Hoe vaak ik hem ook vroeg wilt U svp wat langzamer praten zodat ik het beter kan begrijpen….hij ratelde als een mitrailleur. Na afloop van zijn rede heb ik ietwat langzamer herhaald wat hij had gezegd en hem gevraagd of ik dat ook goed had meegekregen. YES. Dat was het geval. De 10 dagen zijn maandag a.s. om. Met een recept voor nieuwe pillen stonden we om half 10 voor de apotheek. Mocht de pijn a.s. maandag niet over zijn dan volgt een MRI scan….Pffffffff

Hoofdstuk 3

Ghita heeft de laatste tijd veel last gehad van haar ontlasting. Slijmerige laag eroverheen, ook de eetlust werd minder. We hadden deze week al dieetvoeding gehaald bij de dierenarts maar dat braakte ze gelijk weer uit. Rijst met kip gegeven. Maar nee….Vanmorgen apathisch, gerommel in de buik, geen eetlust, diarree, rillen, enfin ze maakte een echt zieke indruk. Het is weer eens zaterdag. Meestal gebeurt dit soort dingen in het weekend. Dierenarts gebeld. Gelukkig had onze eigen dierenarts dienst. Die heeft 2 röntgenfoto’s gemaakt van haar buik. Ze heeft een maagontsteking en een darmontsteking. Arme prul. Een zeer pijnlijke spuit in de nek gekregen. De dokter waarschuwde al van tevoren dat ze zou gaan piepen. En dat deed ze dus ook. En met een recept voor een drankje dat we in de apotheek moesten gaan halen en slechts !!! 77,60 euro lichter stonden we weer buiten. Dat was dus écht niet duur! Een weekendconsult, 2 foto’s, een injectie en dat voor 77,60 euro! Denk dat we er thuis minimaal een “1” voor moeten zetten.

En zoals ALTIJD gebeurt dit alles als je visite uit Nederland krijgt. Arme Laura en Ahmed! Ze kwamen donderdag aan met lichte miezer in Valencia. De zon heeft zich pas vandaag, 2 dagen later laten zien om 4 uur ’s middags. Voor de eerstkomende dagen ziet het er ook al niet al te best uit, In ieder geval zijn wij aan bewolking niet meer gewend. Jammer…. Maar we proberen er toch het meeste van te maken. Hopelijk gaat het met Ghita heel gauw weer de goede kant op, kan Huub weer vooruit met zijn rug, en kan Sjaak weer lekker de hort op. Beterschap allemaal!